انواع شبكه خودرويي
در شبكه‌هاي سلولي از فناوري‌هاي 3G، 4G و GSM استفاده مي‌شود و به طور عمده اپراتورهاي تلفن‌همراه و سرويس‌دهنده‌هاي باندپهن موبايل بازيگران اصلي اين حوزه هستند. خودروها از طريق امكانات موبايل مي‌توانند به اين ايستگاه‌ها متصل شده و اطلاعات ترافيكي يا آب‌وهوا را دريافت كنند. همچنين مي‌توانند به اينترنت متصل شده و از طريق سرويس‌هاي كلاود به شبكه محل‌كار يا خانه دسترسي پيدا كنند. مزيت اين شبكه‌ها استفاده از زيرساخت‌هاي آماده موبايل و باندپهن ارائه‌شده توسط اپراتورهاي موبايل است. پيش‌بيني مي‌شود با ورود نسل جديد 4G و افزايش سرعت و پهناي باند، اين نوع شبكه‌ها رواج و استقبال بيشتري را شاهد باشند. عيب بزرگ شبكه‌هاي سلولي عدم امکان استفاده براي كاربردهاي ايمني خودروها به خاطر تأخيرهاي ذاتي اين نوع شبكه‌ها است اما چنين شبکه‌هايي براي استفاده‌هاي معمول مانند استفاده از اينترنت و سرگرمي بسيار مناسب هستند.
شبكه‌هاي خودرويي اختصاصي
در شبكه‌هاي اختصاصي، يك شركت ثالث
مي‌تواند با نصب تجهيزات ثابت كنار جاده‌ها يا در تقاطع‌ها و ايجاد يك سري
ايستگاه‌هاي سرور و نصب رابط‌ها در خودروها، بين خودروها و دنياي خارج
ارتباط برقرار كند. سيستم VICS در ژاپن نمونه‌اي از اين نوع شبكه‌ها
است كه اطلاعات ترافيكي را از خودروهاي مختلف جمع‌آوري‌كرده و به يك
سيستم‌مركزي هدايت مي‌كند. سيستم‌مركزي به صورت هوشمند؛ پس از تجزيه و
تحليل اطلاعات دريافتي وضعيت ترافيكي جاده‌ها و خيابان‌هاي مختلف، اطلاعات
مورد نياز ساير راننده‌ها را استخراج كرده و دوباره به ايستگاه‌ها كاري
كنار جاده‌ها ارسال مي‌كند تا خودروها اين اطلاعات را دريافت و براي
مسيرهاي بعدي خود تصميم‌گيري كنند. اين نوع شبكه‌ها معايب زيادي دارند.
هزينه بالاي نصب و راه‌اندازي تجهيزات و زيرساخت لازم در تمام جاده‌ها و
مراكز اصلي تردد خودروها، تأخير در ارسال و دريافت اطلاعات و تأخير در
دسترسي به اطلاعات استخراج شده از وضعيت ترافيكي جاده‌ها و الگوريتم‌هاي
هوشمند مربوط به محاسبات، برخي از معايب شبكه‌هاي خودرويي اختصاصي هستند.
احسان مومنی